Vanavond ben je weer van mij

September 8, 2021

Het is zaterdag vroeg in de avond als ik samen met mijn man Marcel in de trein stap. We hebben een heerlijk dagje Maastricht achter de rug en reizen nu voldaan terug naar huis. Met pijnlijke voeten plof ik neer in de treinstoel nadat ik mijn jas in het bagagerek heb gelegd.

Marcel geeft me en zoen en vraagt of ik het erg vind als hij de krant gaat lezen. Ik streel zijn arm, zoen hem op zijn wang en zeg ‘nee hoor, dan ga ik muziek luisteren’. Net voor de trein in beweging komt gaat een jongeman tegenover ons zitten. Marcel kijkt even naar de man en dan naar mij, wetende dat ik er van baal dat mijn beenruimte nu beperkt is.

Zodra de trein rijdt doe ik mijn oortjes in en luister in naar de heerlijke muziek van Bruce Springsteen. Onbewust trek ik mijn jurkje recht en sla mijn benen over elkaar. Ergens, diep in mijn systeem, zit een automatisme opgesloten dat ik er netjes bij hoor te zitten.

De man tegenover me kijkt het raam uit als de trein langzaam de stad uit rijdt en omringd wordt door het zomerlandschap. Marcel zit inmiddels met de krant voor zich en leest zijn favoriete sportpagina. De muziek maakt me dromerig en ik ga helemaal op in de heerlijke relaxte sfeer. De sfeer van een heerlijke dag met mijn lief, een prachtige zomerdag, de klanken van mijn favoriete artiest en het geweldig Limburgs landschap.

Ongemerkt scan ik mijn omgeving, detecteer ik bewegingen en geniet ik van de cadans van de trein. De jongeman tegenover me is heerlijk bruin, ik schat hem begin dertig, zo’n tien jaar jonger dan ik. Hij is gespierd, draagt een zonnebril en luistert net als ik naar muziek. Als ik mijn benen over elkaar sla zie ik aan zijn bewegingen dat hij me vanachter de donkere glazen van zijn zonnebril observeert.

Als ik hem aankijk knikt hij bijna onzichtbaar en ontstaat er een glimlach om zijn mond. Ik kijk even naar Marcel en zie dat hij nog steeds zit te lezen en niets van mijn oogcontact met de onbekende man heeft meegekregen. Als ik opnieuw naar de man kijk ontstaat die sympathieke lachrimpel rond zijn mond weer. Deze keer is het opzichtiger en lijkt het bijna een flirt. Ik volg zijn bewegingen, zijn hand krabt even over zijn rechterborst alsof hij daar jeuk zou hebben. In tussentijd benadrukt hij zijn gespierdheid en lijkt hij een geraffineerd spel te spelen.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *